Ταινία πολύ μικρού μήκους: pET sHOP

Γαλάζια κοτόπουλα τρεχάτα (σαν κατσαρίδες που ξαφνικά τους χάλασαν τη φωλιά)

τρέξε μικρέ μου γαλάζιε, τρέξε!

Το δεύτερο κρατούμενο είναι τα γαλάζια άλογα του Αντωνάκη που αποδείχθηκαν γαλάζια παρά ζαλισμένα κοτόπουλα. Χωρίς συγκεκριμένο υποψήφιο, χαμένοι στις εθνικές εκλογές (και σε τοπικό επίπεδο), διχασμένοι, τριχασμένοι και βάλε από τα κεντρικά τους, δεν ξέρουν όχι μόνο από πού τους έρχεται αλλά και τι είναι αυτό που τους έρχεται. Αισθάνονται άστεγοι και εκτός διεκδίκησης εξουσίας, μιας εξουσίας που κατείχαν περπατητά για αδιάκοπες δεκαετίες. Και τώρα δεν ξέρουν που να πάνε.
 Αδέσποτα στους δρόμους γυρίζουν, τσοπάνηδες χωρίς μαντρί, χωρίς μαντρόσκυλα, οι γαλάζοπαράγοντες του τόπου αισθάνονται τον χρόνο τους να τελειώνει και να παραμένουν έκθετοι, χωρίς την προστασία του γαλάζιου υποψηφίου.

Σαν τα πρόβατα που δεν έχουν που να κοιμηθούν κι η νύχτα ζυγώνει.

Σαν τις κατσαρίδες που τους χάλασαν τη φωλιά κι αρχίζει να ξημερώνει.

Πράσινα άλογα στο γαλάζιο νησί

α! μην το βλέπεις έτσι! άλογα είναι! πράσινα άλογα σε εκλογική αναμέτρηση! για την Αίγινα... για τον δήμο... για τον σοσιαλισμο...

Στο γαλάζιο νησάκι αναθαρρήσανε τα πράσινα άλογα του Γιωργάκη και λουφάξανε τα γαλάζια του Αντωνάκη. Τα πράσινα λοιπόν άλογα παίζανε χωρίς αντίπαλο κι αυτό είναι πολύ άδικο και χωρίς ενδιαφέρον κι έτσι είπανε να χωριστούν μεταξύ τους να παίξουν – κάτι σαν διπλό σε προπόνηση να πούμε! Και μια και το είπαμε, ας πούμε ότι τα πράσινα άλογα της νήσου Αίγινας, αποδείχθηκαν πράσινα πιτ μπουλ και το οικογενειακό διπλό έγινε κυνομαχία μέχρι θανάτου, μέχρι καταλήψεως της δημαρχιακής καρέκλας.

Κι αυτή η κυνομαχία ομοϊδεατών (όχι στο σοσιαλισμό αλλά στην εξουσία και το παραγοντιλίκι) είναι το πρώτο κρατούμενο.

Αρχισαν τα όργανα – και η εκλογική κριτική στον chelemente!

Ξεμείναμε από τουρισμό και στήνεται γοργά κι επίσημα πλέον, το εκλογικό σκηνικό στη νήσο Αίγινα. Κι έχει μικρό και τεράστιο ενδιαφέρον μαζί, εξαρτάται από ποια σκοπιά παρακολουθείς το έργο, εξαρτάται τι νόημα δίνει ο καθένας στις εκλογές, ανάλογα τις προσδοκίες του καθένα.
Όποιος θεωρεί τις εκλογές σαν πίτα από την οποία με τον ένα ή άλλο τρόπο μπορεί να δαγκώσει ένα κομμάτι, τότε το σκηνικό παρουσιάζει αυξημένο ενδιαφέρον. Κι αυτό γιατί και η πίτα μεγαλώνει, σε χρήμα και εξουσία, και γιατί το σκηνικό παραμένει πολύ «βουβό» σε σχέση με τις διεργασίες που γίνονται. Υπερκομματικοί και συνενωτικοί επιχειρούν να εμφανιστούν όλοι οι συνδυασμοί: είναι οι χάντρες που προσφέρουν στους ιθαγενείς – ψηφοφόρους!

Οι υποψήφιοι – σερβιτόροι ήδη κάνουν με συνέπεια αυτό που κάνει ο καλός σερβιτόρος της άθλιας ταβέρνας: σερβίρει τις σταθερές μπούρδες (υποθαλάσσιο αγωγό, χωροταξικό, περιφερειακός κλπ) με αυτοπεποίθηση και ένα χαμόγελο – υπόσχεση: εμείς ξέρουμε και θέλουμε να το κάνουμε, όχι οι άλλοι! Σερβίρουν και την περιστασιακή μπουρδολογία ανάλογα με την επικαιρότητα (διακοπές ΔΕΗ, ενίσχυση της αγοράς κλπ), αγωνίζονται ποιος θα δείξει τα καλύτερα αντανακλαστικά, ποιος την έχει μεγαλύτερη την ευαισθησία!!! Στην πραγματικότητα η Μαυρογυαλούρειος περίοδος καλά κρατεί χωρίς όμως οι μούντζες των «χωριατών» να έχουν πραγματικό πολιτικό περιεχόμενο, χωρίς κανένα κοινωνικό αντίκρισμα – πέρα από το συναισθηματικό ξέσπασμα τους!

Το επιδιωκόμενο παραμένει η συνενοχή της κοινωνίας μέσω της ψήφου και καθόλου η ουσιαστική συμμετοχή της. Έτσι ο πολίτης – ψηφοφόρος – χωριάτης – ιθαγενής μετατρέπεται σε τσιλιαδόρο στη μεγάλη της ζωής του κλοπή.

Με τις υγείες μας.