θες να μιλησουμε για πολιτισμο?

Πολιτισμός είναι ο τρόπος μας. Είναι η οπτική μας. Και η καθημερινότητα μας.
Πολιτισμός είναι οι σχέσεις μας στο σύνολο τους και όχι οι εκθέσεις μας ή η δουλειά μέσα σε κλειστά γραφεία και εργαστήρια.
Πολιτισμός είναι να μπορείς να δεις τα πράγματα αλλιώς κι αλλιώτικα.
Μπορείς; το αντέχεις;
Για δοκίμασε να δεις το βιντεάκι... πάρτο σαν τεστ πολιτισμού! Κι ύστερα θα πούμε κι άλλα αν θέλεις κι αν αντέχεις!

Η πνευματώδης φίλη μας, κ. sxedia

Κι επειδή οι φίλοι μας δεν είναι μόνο αυστηροί κριτές και έξυπνοι άνθρωποι αλλά διαθέτουν ΚΑΙ χιούμορ ΚΑΙ πνεύμα ΚΑΙ έμπνευση αναδημοσιεύουμε κάτι από την καλύτερη μας φίλη τη Σχεδία Στ' Ανοιχτά της Αίγινας. Απολαύστε!

Ιουλ20 Στάσου… φιστίκια!!
Posted by: sxedia in πολιτισμός και "πολιτισμός", χα No Comments »
(Σενάριο για ταινία μικρού μήκους, του Ζεράρ-Νεκτάριου-Διονύση-Μαρδικούλη-Ευφραίμ Κουκούκη, βραβευμένο στο διαγωνισμό δημιουργών φιστ-τέχνης στο fist-fest 2020)

Την πλησίασε ενώ αυτή φωτογράφιζε τις κότες στο κοτέτσι, το μοναδικό κοτέτσι του νησιού που είχε απομείνει με τη γενναία χρηματοδότηση από τα ΕΣΠΑ, για εκπαιδευτικές και τουριστικές επισκέψεις. Το κλιματιστικό του είχε κλείσει κι αυτός άκουσε τους ανεπαίσθητους ήχους της φωτογραφικής κι ένα σούρσιμο. Ήταν μια καλλονή μαύρη με διαπολιτισμικό background, και διδακτορικό στην κοινωνική ανθρωπολογία με θέμα την προβληματική που αναπτύσσεται στις τοπικές κοινωνίες περί του εγκλεισμού των τετράποδων δίποδων και άποδων συντρόφων του ανθρώπου και η σχέση της με τις αντισπισιστικές τάσεις στον τουρισμό και την εκπαίδευση. Ντυμένη με προκλητικό τάγκα έκανε μια κίνηση πίσω και τον καλημέρισε. Αυτός κοίταξε λαίμαργα, αυτήν και το τάγκα της. Αυτή τον κέρασε τσιγάρο κι αυτός κάθισε και το απολάμβανε κοιτάζοντάς την. Ήταν φανερό ότι το μυαλό του ήταν ήδη κάτω από το τάγκα της. Δεν είχε ξαναδεί τέτοιο τάγκα. Είχε δει χιλιάδες τάγκα στη ζωή του αλλά όχι τέτοιο τάγκα. Χαμήλωσε τα μάτια και έκανε μια κίνηση εμπρός. Αυτή κάτι κατάλαβε κι ευγενικά τον χαιρέτισε κρατώντας τη μηχανή της. Αυτός την πλησίασε και της κράτησε το χέρι: «Σε παρακαλώ μείνε» κι αυτή σε μια ακατανόητη γλώσσα του έλεγε να την αφήσει. Έβγαλε ευρώ να του δώσει κι αυτός την άφησε άγρια διώχνοντάς την. Ένιωθε σαν ορφανό κοάλα. Ξάφνου κάτι πέρασε από το μυαλό του. Φιστίκια! Να της δώσει περίφημα φιστίκια από το νησί του.

-Στάσου… φιστίκια!! Στάσου μωρέ… φιστίκια!!

Μόλις το άκουσε στάθηκε. Το πρόσωπό της με μιας άνοιξε. Το γέλιο ήρθε στα χείλη της. Δεν την πείραξε που της κοίταζε το τάγκα. Κάθισε, καθαρίζοντας και μασώντας φιστίκια.

Τον περίμενε να βάλει βιολογικό φαγητό στην ταΐστρα, εμφιαλωμένο νερό στην ποτίστρα, να ανοίξει το κλιματιστικό και να κλείσει το κοτέτσι.
Δεν θα είχε άλλες επισκέψεις για σήμερα.
Κατευθύνθηκαν με χαχανητά προς τη μεγάλη παραλία. Στο δρόμο έβγαλε από την τσάντα της αντηλιακό κι άρχισε να τον πασαλείβει…

παραμυθένια δημοκρατία

ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Ένας θεσμός, που κουβαλά λίγες μνήμες βασιλείας, λίγες μνήμες δημοκρατίας (σε φιλολογικό επίπεδο) και πολύ μεγάλη δόση παραμύθας

Επέτειος της "δημοκρατίας" αυτές της ημέρες και δεν έλλειψαν οι βαρύγδουπες δηλώσεις, από τον σημερινό πρόεδρο। Με σκηνοθετημένο σκηνικό λιτότητας (συμπάσχει μαζί μας), μας είπε όλα εκείνα τα όμορφα πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή μας। Μας υπενθύμισε τα δεινά της κοινωνίας, πως η πολιτική τάξη έχασε την αξιοπιστία της, πως στους νέους ανθρώπους της πατρίδας μας δεν αφήνουμε κανένα περιθώριο ελπίδας, πως το κράτος είναι ο μεγαλύτερος παραβάτης, πως ο λαός περνά δύσκολα κλπ

Αχ τι συγκίνηση! Ε ναι, δεν είναι και λίγο πράγμα να σου συμπαραστέκεται ο ίδιος ο Πρόεδρος। Να σε καταλαβαίνει βρε αδερφέ।

Μάλιστα τα σοφά εξ ουφίτσιου λόγια του, όταν φτάνουν στο συμπέρασμα που λέει ότι, αν το κράτος δείξει ξανά την αξιοπιστία του, τότε ο Ελληνικός λαός θα πειστεί και θα μπορέσει να κάνει τις θυσίες που του αναλογούν για να βγούμε από την κρίση, τότε πραγματικά συγκλονίζομαι।

ΟΧΙ κ। Πρώτε Πολίτη। Δεν μας ψύνεις με το θλιμμένο υφάκι σου। Αρκετά φάγαμε στη μούρη, η μόνη επιβεβλημένη θυσία που πρέπει να κάνουμε σαν κοινωνία, είναι να διώξουμε από πάνω μας την δειλία και να επανέβρουμε τη Δημοκρατία। Όχι απ αυτή που ξέρεις εσύ και οι άλλοι, αλλά από εκείνη που έσπειραν οι φιλόσοφοι πρόγονοί μας, από τη δημοκρατία που γεννιέται μέσα στην ίδια την κοινωνία, με σχέσεις αλληλεγγύης και ισονομίας।

Τη δημοκρατία τη δικιά σας, όπως άλλωστε εσύ ο ίδιος απαρριθμόντας τα εγκλήματά της, χτύπησες το καμπανάκι του πανικού, την έχουμε για το καλαθάκι των αχρήστων। Η δημοκρατία που έχουμε στο μυαλό μας, δεν χωράει λαμόγια, παπατζήδες, δυνάστες και σωτήρες, έχει μόνο αγάπη για τη λευτεριά, λατρεία στην κοινωνική δικαιοσύνη/

Άντε λοιπόν καλή μας επέτειο και του χρόνου ξανά στο ίδιο έργο θεατές.

Παραεμπόριο πίσω από τις βιτρίνες σας και 2 ευκαιρίες για την κρίση!

μεγάλη επιτυχία της επαγγελματικής: καθάρισε το νησί από τους κακομούτσουνους παραεμποράκους

Και μια που έθιξες αυτό το πολύ σημαντικό πρόβλημα sxedia mou, ξέρεις ποιο λέω εκείνο με τον Σισέ και τους σιντέδες και λοιπούς παραεμποράκους, είπα να πω κι εγώ ορισμένα πραγματάκια.
Η νέα διοίκηση της επαγγελματικής του νησιού μας είναι λέει, αποφασισμένη να πατάξει το παραεμπόριο. Και λέγοντας παραεμπόριο εννοεί βέβαια τους δυο τρεις Πακιστανούς που χτυπάνε αλύπητα τα συμφέροντα –εκτός των πολυεθνικών- και του ενός dvdάδικου και του ενός cdάδικου. Επίσης εννοούν κάτι περαστικούς γύφτους και κάτι περιστασιακούς που πουλάνε πότε κανένα εργαλείο, πότε κανένα τυρί.
Το τεράστιο πρόβλημα του παραεμπορίου στην Αίγινα λοιπόν είναι, το πολύ, καμιά δεκαριά άνθρωποι κι αυτοί όχι μαζεμένοι –ώστε να πεις ότι φτιάχνουν μια παρααγορά!
Οι βιτρινάτοι έμποροι, μέσω της νέας διοίκησης τους θέλουν να καθαρίσουν το νησί από τους κακομούτσουνους και έτσι –νομίζουν- θα ανοίξουν οι δουλειές τους, θα ρέει το χρήμα εύκολο και πολύ στις ταμειακές τους. Στις ταμειακές τους που είναι τεμπέλες σήμερα και θα παραμείνουν τεμπέλες ακόμα κι αν πλακώσει δουλειά πολύ. Οι βιτρινάτοι και η διοίκηση τους, τοποθετούν στις προτεραιότητες τους την απασχόληση της δημοτικής αστυνομίας – με τα κινητά στο χέρι για να ειδοποιήσουν άμεσα όποια παραεμπορική κίνηση στα ιερά χώματα της παραλίας και της Αφαίας. Σε εκείνα τα ιερά χώματα που όλοι κλέβουν την εφορία, δεν κόβουν αποδείξεις, φορτώνουν στις τιμές μέχρι και τα καύσιμα των πλοίων, καρφώνουν ο ένας τον άλλο και προσπαθεί ο ένας να κλείσει τον άλλο. Η εμπορική τους αλληλεγγύη εξαντλείται σε δημόσιες τοποθετήσεις και στις συνεδριάσεις της διοίκησης τους.
Είναι άραγε, η επόμενη κίνηση της επαγγελματικής να μπει παρέα με την δημοτική αστυνομία στα σπίτια εκείνων των ανθρώπων που πουλάνε ή παρέχουν υπηρεσίες μαύρες και να τους κλείσουν τη δουλίτσα την παράνομη; Ή αυτοί που δεν φαίνονται και είναι κατά κύριο λόγο Έλληνες φτωχοδιάβολοι και όχι μετανάστες δεν μας απασχολούν; Και τέλος πάντων, αν κάποιος είναι ρουφιάνος ας τιμήσει τον ρόλο του, σε όλα τα επίπεδα!

παρένθεση: Σκίζουν τα ρούχα τους, ρίχνουν στάχτη στα μαλλιά τους και θρηνούν οι έμποροι για το παραεμπόριο, σηκώνουν λάβαρα νομιμότητας και κινούν για τον ανένδοτο. Κι ύστερα γυρνάνε στα μαγαζιά τους και βρίζουν τον υπάλληλο που τον έχουν χωρίς ασφάλιση, με μεροκάματο – ξεροκόμματο. Θα μιλήσει η διοίκηση της επαγγελματικής για την παραεργασία; Θα κινηθεί με την ίδια προσήλωση ώστε κανένα μέλος της να μην απασχολεί μαύρα προσωπικό, να μην ευτελίζει την ανθρώπινη εργασία με μεροκάματα της φιλανθρωπίας; (φιλανθρωπία είναι ο διαχωρισμός του ανθρώπου από άνθρωπο τοποθετώντας τον έναν σε ανώτερο αξιακό επίπεδο από τον άλλο και προσδίδει μη ανθρώπινη ιδιότητα σε εκείνον που πράττει την φιλανθρωπία – έχετε δει πολλά ζώα να είναι φιλόζωα;). κλείνει η παρένθεση.

Το ότι το εμπόριο και οι επιχειρήσεις περνάνε δύσκολες στιγμές, δεν δικαιολογεί ούτε το κυνήγι μαγισσών που έχει εξαπλωθεί και δεν αφορά μόνο τους λαθρεμπόρους φτωχοδιαβόλους, ούτε η κρίση οδηγεί μαθηματικά και αναγκαστικά την μικρή επιχείρηση στην προσπάθεια να ενσωματώσει λογική πολυεθνικής.
Η κρίση κρύβει ευκαιρίες. Όχι πολλές. Δύο μόνο και πρέπει να διαλέξει ο καθένας αυτή που του ταιριάζει. Η μία ευκαιρία είναι η ευκαιρία του μαυραγορίτη της κατοχής: έχω «λάδι» το πουλάω όσο μου κατέβει, μαζεύω φράγκα και «τρώω» την περιουσία του κοσμάκη που θα αξιοποιήσω αργότερα.
Η άλλη ευκαιρία είναι η κρυφή ως σήμερα έννοια του ευδαιμονισμού: μοιράζομαι, αντιλαμβάνομαι το ανθρώπινο μέτρο, καθαρίζω την γκλάβα μου από τα περιττά φτιασίδια, βοηθάω και δέχομαι βοήθεια, επιβιώνω συλλογικά, ζω μαζί με τους ανθρώπους και όχι με την εικόνα τους, το περιτύλιγμα και τον ρόλο τους.
Και σ’ αυτό χωράνε και οι φτωχοδιάβολοι σιντέδες, τυράδες, και λοιποί που προσεχώς θα δούμε να αυξάνονται. Δεν αποκλείω την πιθανότητα να βγω κι εγώ, να πουλάω τσελεμεντέδες στα καφέ που κάθονται οι έμποροι και οι ματσωμένοι – οι φτωχομπινέδες δεν χρειάζονται τσελεμεντέδες, ας βρουν πρώτα ψωμί και μετά τα λέμε!

υγ. αγαπητή sxedia, δεν ξέρω πόσο μπερδεμένα ή αστεία τα βρίσκεις αυτά που λέω όμως αυτά είχα να πω για τώρα κι αυτά είπα. Τα υπόλοιπα, για τους ρόλους που επικρατούν των ανθρώπων, για την αυτοκριτική των εμπόρων που αναστέλλεται από την αδυναμία δράσης ενάντια στο «υπέρτατο κακό» της δημιουργίας του El Venizelos international,θα στα πω αργότερα μάλλον.

Το κακό παράγινε, έχει όμως και χειρότερα

Επειδή το κακό παραγίνεται κάθε καλοκαίρι στην Αίγινα...
Επειδή δεν μας φτάνουν οι πάσης φύσης καυλοτίμονοι και αδέξιοι χειριστές οχημάτων...
Επειδή κάθε καλοκαίρι, γίνεται εισβολή πηγμένων πρωτευουσιάνων, που νομίζουν ότι οδηγούν Κάντιλακ σε Αμερικάνικο highway...
Επειδή τα αυτοκινητομηχανάκια δεν είναι μόνο λαμαρίνες και πλαστικό αλλά επίσης, σάρκα και αίμα...
Επειδή η τραγωδία μπορεί να κρύβεται πίσω από έναν κουρασμένο, απρόσεκτο, πιωμένο, υπέργηρο, ή πιτσιρικά οδηγό, πίσω από ένα τηλεφωνήμα στο κινητό, μια στιγμιαία ματιά στο τοπίο ... πίσω τελικά από οποιαδήποτε ανεμελιά ή ανικανότητα...
Επειδή ο τρόπος που οδηγάμε μετράει το επίπεδο πολιτισμού μας με πτώματα κα αναπηρίες σε νεκροταφεία και νοσοκομεία...
Γι' αυτό αποφασίσαμε τα χειρότερα να ΜΗΝ τα πούμε αργότερα...

Σύριζα & Οικολόγοι; πλάκα σπάζεις!

Αριστεροί & Οικολόγοι διαφημίζουν τις παρεμβάσεις τους στην Αίγινα και πείθουν τους ψηφοφόρους να τους τιμήσουν με την ψήφο τους ... υπόσχονται να είναι τρυφεροί κυβερνήτες!

Μαζεύτηκαν στη δροσιά, Κυριακή μεσημέρι, της Αίγινας οι Συριζαίοι, για να γνωρίσουν από κοντά την «τιμημένη» Οικολογιά. Κι είχαν ραντεβουδάκι φανερό και πονηρό, κι ήταν όλοι τους μπουκιά και συχώριο. Τα δυο σόγια του νησιού (από τα πιο μικρά) σε δημόσιο συνοικέσιο. Έβαλαν στη μέση τα θηλυκά τους, την κόκκινοντυμένη Αριστερά και την πρασινοντυμένη Οικολογία και βρέθηκαν να φάνε, να πιούνε, να παρουσιάσουν τα προικιά, να κάνουν και την κολιγιά!

Έχει την πλάκα της η Αριστερά στην Αίγινα με τους εκπροσώπους της. Σημείο αναφοράς της, το μαντρί του ΚΚΕ με τον Νικόλα τον βοσκό δεσπόζουσα μορφή και μαντρόσκυλο τεμπέλικο. Η αγωνιστικότητα μετριέται με τα ντεσιμπέλ του ταλαίπωρου c.d player, που ξελαρυγγιάζεται φιλότιμα δυο – τρεις φορές το χρόνο. Το μαντρί να ‘ναι καλά κι ας πεθάνουν χίλια αρνιά, κατά προτίμηση Συριζαίικα.
Αρνιά Συριζαίικα τα οποία είναι πολύ σκληρά για να πεθάνουν. Ο καθένας μόνος του είναι κι όλοι μαζί στην μπύρα, στο τσίπουρο, στο μεζέ και στον καφενέ. «Πιάσε μια από τα ίδια. Πρέπει να παρέμβουμε» λένε και θυμίζουν το ανέκδοτο: να παρέμβουμε παιδιά, να παρέμβουμε. Μ’ έχουν … παρέμβει πέντε φορές και δεν έχω παρέμβει καμία – να παρέμβουμε σύντροφοι! Ταγοί μιας νέας πρότασης που ποτέ δεν προφέρουν, προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στους κοινωνικούς αγώνες και το εκλογικό τους άγχος. Ανάμεσα στο καθαρό κούτελο, το τίμιο πρόσωπο και το κομμάτι που μπορούν να αρπάξουν από το στρογγυλό τραπέζι του δημοτικού συμβουλίου. Κι επειδή εκτός από την βλακεία είναι και η πείνα (για τροφή, για εξουσία για ό,τι νάναι) ανίκητη, οι σύντροφοι Συριζαίοι βγαίνουν δειλά δειλά στο νυφοπάζαρο: τζιμάνια οι γαμπροί της εξουσίας κόζαραν τη διαθεσιμότητα. Κι επειδή μάζευε κι ας είναι ρόγες –ποιος ξέρει; μπορεί οι 100 ψήφοι τους να δώσουν δημαρχία- άρχισαν οι γαμπροί το πέσιμο στην παρθένα με την μικρή αλλά ανεκτίμητη περιουσία. Κι αυτή γοητευμένη τους αφήνει στην αναμονή μέχρι να διαλέξει τον καλύτερο, τον πιο τρυφερό, τον πιο νοικοκύρη!
Η υπόλοιπη Αριστερά του νησιού, η εξωκοινοβουλευτική, η «δεν ασχολούμαι μαζί σας» αριστερά μοιάζει με τα στίγματα στο πρόσωπο: αδέσποτες ρίζες που εμφανίζονται, ενοχλούν, εξωθούνται βιαίως ή όχι προκαλώντας μια περιστασιακή ενόχληση – άντε να λερώσουν και λίγο τον καθρέφτη. Το ΑΖΑΧ να είναι καλά, να τα κάνει αόρατα!
Τέλος, κάτι αδέσποτα της παράταξης Κουκούλη από την προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση, κάτι εντεταλμένοι της παράταξης Σακιώτη, κάτι εκκρίματα των ΜΚΟ και της λογικής «ελάτε να σώσουμε τον κόσμο. Εγώ θα πληρώνομαι εσείς εθελοντές», φτιάχνουν την ανθρωπογεωγραφία της κομματικής Οικολογίας στην Αίγινα.
Τι πλάκα που έχουν οι Οικολόγοι! Βάφονται στα πράσινα και προτείνουν μια πράσινη εξουσία, εννοώντας τη δική τους εκλογή. Αν πράσινος είναι ο δήμαρχος, πράσινοι οι αντιδήμαρχοι, πράσινοι οι σύμβουλοι, πράσινοι θα γίνουν οι υπάλληλοι, οι συνεργάτες, οι εργάτες. Μέχρι και οι αμαξάδες και τα άλογα τους πράσινα θα γίνουν, αρκεί να εκλεγούν.

Κι έτσι κατέρχονται στον στίβο της ψηφοθηρικής πάλης με έπαθλο ένα ξεροκόμματο εξουσίας, μια δροσιά παραγοντισμού. Κι όχι ότι θα πάρουν κάτι παραπάνω: θα έρθουν τα μεγάλα μαντρόσκυλα της Αίγινας (Κουκου. - Σακ. κλπ πρωτοκλασάτοι παράγοντες) να τους γλύψουν τα χέρια αλλά ώς εκεί. Κι αυτό τους φτάνει φαίνεται. Να προδώσουν τους λίγους που συνεχίζουν να εναποθέτουν τις ελπίδες τους σε άλλους και με ραχάτι να ακουμπήσουν μια διευθυντική καρέκλα, κουλουριασμένοι στα πόδια του κώλου που θα κάθεται - και θα τους κλάνει αυτούς κατά βούληση εμάς κατά ριπάς!

Τελειώνοντας μ’ όλους αυτούς (για την ώρα) σας παραθέτω το τις δράσεις τους , τις ενέργειες και τις παρεμβάσεις τους στη διάρκεια της τετραετίας που εκπνέει:

ΚΚΕ:

Σύριζα:

Οικολόγοι Πράσινοι:

Δεν έχω παράπονο. Είναι οικονομικοί, δε χρειάστηκαν παρά 26 δακτυλογραφημένα γράμματα χωρισμένα σε 4 λέξεις για να καταγράψω με θαυμαστή λεπτομέρεια τις δράσεις τους.

Αγαπημένο μου ημερολόγιο: μου φαίνεται δε θα γίνω δημοσιογράφος γιατί οι φίλοι μου είναι Α..

Αγαπημένο μου ημερολόγιο

Χαζεύω τις εφημερίδες του νησιού και να σου πω ζηλεύω πολύ. Ξέρεις πολύ καλά ότι εδώ και χρόνια θέλω να γίνω κάποιος. Κάποιος που θα τον βλέπουν στο δρόμο και θα του μιλάνε και τον σέβονται και θα του βγάζουν το καπέλο. Κάποιος με κύρος. Σκεφτόμουν να γίνω πολιτικός ή τοπικός παράγοντας. Τελευταία όμως σκέφτομαι μήπως είναι καλύτερα να γίνω δημοσιογράφος. Ξέρεις ο πολιτικό και ο τοπικός παράγοντας πρέπει να χώσει πολλά φράγκα για να γίνει αξιοσέβαστος – τα οποία βέβαια τα παίρνει και με το παραπάνω αργότερα – αλλά εγώ, αγαπημένο μου ημερολόγιο, δεν έχω να κάνω τέτοια επένδυση. Έτσι είπα να γίνω δημοσιογράφος. Βρήκα κι έναν ωραίο τρόπο, έναν σίγουρο τρόπο να ξεκινήσω. Βγήκα λοιπόν την Κυριακή και άρχισα να παρατηρώ και να κρατάω απουσίες από την παραλία. Βέβαια εγώ δεν ξέρω πολλούς μόνο τους φίλους μου αλλά κι αυτοί είναι μια αρχή. Έτσι σημείωσα όλους τους φίλους μου σε δύο λίστες: μία λίστα έκανα με εκείνους που είδα στην παραλία και μία με όσους δεν είδα. Έστειλα την ανταπόκριση μου στις εφημερίδες του νησιού και … μάντεψε!
Αγαπημένο μου ημερολόγιο είμαι πολύ λυπημένος, κανένας δεν ενδιαφέρθηκε για τις λίστες μου. Γιατί; Φταίνε οι φίλοι μου; Εγώ τους είχα για σημαντικούς ανθρώπους μήπως δεν είναι; Τι είναι οι φίλοι μου αγαπημένο μου ημερολόγιο; Ανύπαρκτοι; Αόρατοι; Άχρηστοι; Αναλώσιμοι;
Φαίνεται πως δε θα γίνω ούτε δημοσιογράφος, αν δεν αλλάξω φίλους!

Τα μουνάκια και ο χυδαίος κύριος Βάρναλης

Ο χυδαίος κύριος Βάρναλης πριν ακόμα πεθάνει αποκάλυψε στον κόσμο την βαθιά του χυδαιότητα γράφοντας ένα τελευταίο ποίημα. Ο τίτλος του ήταν «Τα Μουνάκια» http://www.sarantakos.com/liter/barnalis/aigina.html και πέταγε κατάμουτρα στον κόσμο την λατρεία του γι’ αυτά!

Ωστόσο είχε ήδη περιγράψει, ακόμα μεγαλύτερες χυδαιότητες που τελικά κανένας δεν κατάλαβε πόσο χυδαία ήταν εκείνα, τα άλλα ποιήματα του. Γιατί, δεν είναι άραγε; χυδαιότερο να γλύφεις τον δυνάστη, τον εκμεταλευτή, τον ψεύτη, τη φτέρνα που σαν σε σκουλήκι σε πατεί εσέ, την περηφάνεια, την αξιοσύνη σου, κείνους που αγαπάς ακόμα και τα παιδιά σου;
Δεν είναι, αλήθεια, πιο χυδαίο εκείνους να γλύφεις και να χειροκροτείς; και από εκείνους να περιμένεις να σε γλυτώσουν;

Τα χυδαία ποιήματα του χυδαίου κυρίου Βάρναλη που τόλμησε να μας δείξει και να δειχτεί και να χαλά την ησυχία μας κάποτε έγιναν τραγούδι (επίκαιρο κάθε μέρα και ειδικά προεκλογικά)

Ο Τζιμπριλ Σισε δεν πουλαει cd στην Αιγινα. Ναι sxedia μου, αλλά πουλάει εισιτήρια στα γήπεδα (που η Ελλάδα αναστενάζει)

Αποκτήσαμε μια πολύ καλή φίλη στην Αίγινα την http://sxedia.espivblogs.net/  από την οποία και αναδημοσιεύουμε θεματάκια που γουστάρουμε. Η φίλη μας είναι τσαμπουκαλεμένη και έχει λόγους να είναι!  

Όχι δεν πουλάει cd-dvd κι ένα σωρό πλαστικουριές κινέζικες για να ζήσει, να γευτεί λίγο καπιταλισμό κι αυτός, να στείλει στα παιδάκια του λεφτά, να παντρέψει την αδελφή του, να ζήσει τους γονείς του στη Γκάνα, στη Σομαλία, στη Νιγηρία, στο Πακιστάν ή στο Αφγανιστάν. O Τζιμπρίλ δεν μένει στην τρώγλη, δεν δίνει στους παρατρεχάμενους ομοεθνείς του την υποχρεωτική συνδρομή για να μπορεί να είναι σχετικά νόμιμα στην Ελλάδα, δεν τον λένε αράπη, δεν τον κατηγορούν για την κρίση που «φταίνε οι μετανάστες», δεν τον κατηγορούν για παραεμπόριο-συχνό ζήτημα, αν θέλεις να μπεις στην τοπική πολιτική σκηνή. Ο Τζιμπρίλ δεν έχει μια μαύρη γυναίκα που περιμένει στην τρώγλη της πατρίδας της τα εμβάσματα του, δεν έχει παιδιά που τα χαϊδεύει μια φορά το χρόνο η Μητσοτάκαινα από την Action Aid και τους μαθαίνει να μην χαλάνε νερό την ώρα που πλένουν τα δόντια τους.
Ο Τζιμπρίλ είναι σοκολατένιος, έχει ωραία τατού που έχουν όλοι οι σταρ, έχει μια όμορφη λευκή γυναίκα, παίζει μπάλα και κερδίζει εκατομμύρια για αυτό το λόγο, και στην Αίγινα έρχεται για να δοκιμάσει φιστικολιχουδιές, φρέσκα ψάρια και να φωτογραφηθεί σε γνωστό νεοκλασικό κτίριο.
Ο Τζιμπρίλ είναι ένας μαύρος σκλάβος πολυτελείας. Προσφέρει τις υπηρεσίες του στον κόσμο του θεάματος, αυτό που συγκρατεί το πάθος για την ελευθερία ή που εκτονώνει κάθε δυσαρέσκεια και κοινωνική αμφισβήτηση. Προσφέρει σοβαρές υπηρεσίες στη βιομηχανία του τίποτα στην εποχή του ποτέ. Προσφέρει τις υπηρεσίες του στη διαπολιτισμική νέα παγκόσμια κοινωνία,όπου η μετανάστευση είναι ευλογία κι νομαδισμός ο νέος μας παράδεισος. Για αυτό πρέπει να τον προσέχουμε. Είναι ένας σκλάβος πολυτελείας που απασχολεί τους μισθωτούς ή άμισθους σκλάβους κατά τη διάρκεια της σχόλης τους.
Όταν αυτοί έχουν σχόλη.

υγ του CΗElemente: ο Τζιμπρίλ ο σοκολά, το ομορφόπαιδο αποτελεί την αιχμή του δόρατος της Πράσινης Ανάπτυξης Ολούθε στην Ελλάδα που τόσο μας ζάλισε προεκλογικά ο Γιωργάκης (το 'πε και το κάνει). Είναι σοκολά βιολογικής καλλιέργειας (Ευρωπαϊκής δηλ), με τους παραδοσιακούς τρόπους της φυλής των κακaόδεντρων και παραδοσιακό νοσταλγικό περιτύλιγμα. Είναι λίγο ακριβός μεν, άλλο όμως το προϊόν Τζιμπρίλ Σισε (με πρώτης διαλογής κακάο και περιέκτικότητα τουλάχιστον 80%) κι άλλο το προϊόν Τζιμπρίλ Πούπαςρεέ (κακάο έως 10%, άρωμα σοκολάτας και τίγκα στα Ε ώστε να αντέχει σε όλες τις καιρικές συνθήκες και όλες τις καταστάσεις - αλλά κι αν δεν αντέξει σιγά μωρέ, το πετάς και παίρνεις άλλο)! 

ΤΑ ΜΟΥΝΑΚΙΑ

Μουνάκια φλογισμένα σαν τα ρόδα
Σαν του νεοφούρνιστου ψωμιού τη θραψερή ζεστοβολιά
Μες τα τρεμόπαχα μεριά σας
που ονειρεύεστε νυχτιές οργιακές
Παρθενικά μουνάκια!
αργοσαλεύουν τα χειλάκια
τα χνουδωτά!
Σαν γαρούφαλλων ανεμόσειστα φυλλάκια
Σαν στοματάκια διψασμένα
από ποια δίψα;
Και κάπου κάπου αργοκυλά
στων διακαμένων σας χειλιών την άκρη
της βαρβατίλας καβλομύριστο ένα δάκρυ!
προσεχώς και το όνομα του ποιητή και η πηγή που το ανακαλύψαμε (και ξεδιψάσαμε από την υποκριτική σεμνοτυφία)

Ο νταραβεριτζής ή αλλιώς ο εμποράκος

Εδώ και ένα χρόνο, έχω συγκινηθεί από τη μεγάλη αγάπη που δείχνει στο νησί μας.
Οι παρεμβάσεις του παίρνουν και δίνουν. Ομιλίες σε ξενοδοχεία, στο Δημοτικό Θέατρο, επερωτήσεις στη βουλή, συναντήσεις με τον Δήμαρχο και προσφάτως και με τους υποψήφιους, αρθρογραφία από τα ΜΜΕ του νησιού και προπάντων είναι ο άνθρωπος που έχει τη λύση για την αύξηση του τουρισμού στο νησί.
Η λύση λοιπόν, κατά Καρύδη, δεν είναι τίποτε άλλο, πέρα από τη διόρθωση ενός λάθους μέσα σε εκείνη την υπέροχη συμφωνία, που αναβάθμισε την Ελλάδα στο εξωτερικό. Την αποικιοκρατική συμφωνία του Ελ. Βενιζέλος airport
Όπως ο ίδιος λέει το Ελ. Βενιζέλος ναι μεν αναβάθμισε τις αεροπορικές μεταφορές και την Ελλάδα, αλλά είναι πολύ πιο ακριβό τόσο τις 100% από το αεροδρόμιο της Κωνσταντινούπολης, τόσο περισσότερο από της Ρώμης, τόσο από δω, τόσο από κει. Τόσο λιγότεροι τουρίστες φέτος και πάει λέγοντας. Επίσης λέει υπάρχει και ο όρος που προβλέπει ότι σε ακτίνα 120 χιλιομέτρων απαγορεύεται να λειτουργήσει άλλο αεροδρόμιο, με συνέπεια την μείωση του τουρισμού στον Σαρωνικό.
Βρε βρε καλώς τόνε, ξύπνησες μάτια μου, ήπιες καφεδάκι, κοιμήθηκες καλά?
Βρε Δημήτρη θα τη λέγαμε τη συμφωνία αποικιοκρατική, αν δεν είχε μέσα τόσους ελεεινούς όρους, αν δεν ήταν μπλεγμένοι οι Γερμανοί, ο Σημίτης και όλη η μπανανία?
Ξέρω όμως ότι εσύ είσαι με το λαό, με την κοινωνία. Αυτός είναι και ο λόγος που θαυμάζω τη δράση σου. Έκανες τόσες εκδηλώσεις, πρώτη μούρη, έστειλες χαρτάκια (επισήμως επιστολές), για να μας ψήσεις ότι για όλα φταίει το λαθάκι στην αρχική συμφωνία.
Κυκλοφορείς άνετα και σε γλείφουν όλοι, είσαι βλέπεις ο νέος ενδιάμεσος ( cone ή νταραβεριτζής που λέει και ο κοσμάκης) με την κυβέρνηση.
Υπάρχει και κόσμος όμως, που δεν μπορεί να ξεχάσει, αυτά που έλεγες προεκλογικά για την COSCO και τι έπραξες μετά, δεν μπορεί να ξεχάσει (γιατί δεν γίνεται και αλλιώς, η καθημερινότητα του θυμίζει διαρκώς), τη συμβολή σου στο κόψιμο των μισθών και των συντάξεων, τη συμμετοχή σου στο θάψιμο της Ελληνικής οικονομίας, στη χρεοκοπία της κοινωνίας, στη διάλυση του κοινωνικού ιστού, την υποταγή σου στους νταβατζήδες του Δ.Ν.Τ.
Εντάξει καταλαβαίνω. Αυτή είναι η δουλεία σου θα μου πεις, και τώρα είσαι και πάνω στο pick της καριέρας σου. Μην ανησυχείς δεν θα μείνεις άνεργος, υπάρχουν αρκετοί ακόμα που δεν έμαθαν. Συνεχίζουν να βλέπουν στο πρόσωπο του «πονηρού πολιτευτή», τον ενδιάμεσο άνθρωπο στη λύση των προβλημάτων τους.
Άντε και καλή σκλαβιά ραγιάδες.

Αγαπημένο μου ημερολόγιο: ήρθε το καλοκαίρι!

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
σήμερα πήγα για μπάνιο στην "καλή" παραλία του νησιού μας. Και μπορώ να σε βεβαιώσω ότι αν και κολυμπάω από το Μάιο μήνα, μόλις σήμερα βεβαιώθηκα ότι το καλοκαίρι ήρθε.
Η θάλασσα, ημερολόγιο μου, ήταν πολύ ζεστή. Αρκετά πιο ζεστή από την προηγούμενη επίσκεψη μου αλλά δεν είναι μονο αυτό. Ήταν επίσης και πιο αλμυρή. Είμαι πια σίγουρος ότι το καλοκαίρι είναι εδώ και έφερε μαζί του και πολλούς παραθεριστές. Εγώ θα συνεχίσω να κολυμπάω και είμαι σίγουρος ότι ακόμα κι αν δεν μας αξίζει μια γαλάζια σημαία, μια ...κίτρινη θα μας άξιζε.
Μεσ' το νερό!

Φιστικώνοντας τη Μαρίδα (Αλιεία - Γεωργία, θαμένες στον πάτο). Να 'μαστε καλά να χειροκροτάμε!

εικόνα από το μέλλον (και το neaepohi.gr): ψαράς, νέος, μόνος, ψάχνει... (έστω μία μαρίδα) και υποψήφιος δήμαρχος του κρατάει το φανάρι!

- Οι παράδοσεις πρέπει να παραμένουν ζωντανές, πάση θυσία!
- Γιατί μπαμπά, πρέπει να μένουν ζωντανές;
- Γιατί παιδί μου, τα πράγματα έχουν αλλάξει, η πραγματικότητα δεν μας αφήνει τον χώρο, τον χρόνο και τη διάθεση να φτιάξουμε νέες παραδόσεις που, θα καλύπτουν τις νέες μας ανάγκες… απλά πληρώνουμε και τις καλύπτουμε, αγοράζουμε την κάλυψη – όσοι έχουμε φράγκα. Μάλλον γι’ αυτό, οι παραδόσεις ακόμα και οι πιο ηλίθιες, ανεπίκαιρες, έστω και διαστρεβλωμένες, πρέπει να τηρούνται με θρησκευτική ευλάβεια.
- Μπαμπά, είναι μαλακία αυτό που λες.
- Δεν πειράζει παιδί μου κι αυτό παράδοση είναι και σκάσε τώρα γιατί μου χαλάς την ανάρτηση!

Οι παραδόσεις των παλαιότερων στο σήμερα είναι άχρηστες αλλά τις τηρούμε χωρίς ούτε να τις κρίνουμε, ούτε να τις κατανοούμε. Και δεν θα μπορούσαμε να τους κατανοούμε όταν προέρχονται από στιγμές της ανθρώπινης κοινωνίας που, άκουσον άκουσον, δεν ήταν ΟΛΑ ζήτημα αγοράς, δεν ήταν ΟΛΑ εμπορική – τουριστική – πολιτική -πολιτιστική διαδικασία εντυπωσιασμού και κατ' επέκταση φράγκων και εξουσίας.
Ωστόσο οι παραδόσεις, συνεχίζουν έστω και με άλλο όνομα να αναπαράγονται και σήμερα. Οι νέες παραδόσεις λοιπόν, λέγονται θεσμοί και είναι εκείνοι οι θεσμοί που είναι …μη θεσμοθετημένοι, ονομάζονται όμως θεσμοί επί τη εμφανίσει τους!
Τι σημαίνει τώρα όλο αυτό; Σημαίνει ότι όταν η παράδοση «Γιορτή της Μαρίδας» συναντά τον θεσμό «Φιστίκι Φεστ», τότε οι ουρανοί έχουν ανοίξει και βρέχουν ευτυχία και καλοτυχία πάνω από το ψαροχώρι – σκαφοχώρι (προσεχώς) – λουτροχώρι (κάποτε και ποτέ ξανά) της Σουβάλας.
Κάνοντας το μέλλον παρελθόν, ο μάντης Πι. Πι. (Πέτρος Πετρίτης – νέος, ωραίος, έξυπνος, σύγχρονος επιχειρηματίας, ενεργός πρόεδρος, τοπικός πολιτικός, και άλλα) είπε ότι, δεν έγινε πέρυσι η γιορτή της μαρίδας διότι δεν υπήρχε μαρίδα. Φέτος –δόξα να ‘χει ο γιαραμπής- οι αρσενικοί μάριδοι, δόξασαν τ' απανταχού αρσενικά κι η θάλασσα γέμισε μαρίδες, πρόθυμες να κολυμπήσουν στο καυτό λάδι των Σουβαλιώτικων τηγανιών.

Λύγισαν οι πλαστικές καρέκλες από το βάρος των πισινών, πρήστηκαν τα ποδάρια και οι γοφοί από το κούνημα των ξελαρυγγιασμένων αοιδών, τρικυμία έπιασε τη μασημένη μαρίδα που ταρακουνιόταν στη θάλασσα της μπύρας, του κρασιού και των γαστρικών υγρών.
Ας αφήσουμε όμως τις γλαφυρότητες! Το σημαντικό είναι ότι η παράδοση τηρήθηκε και η μαρίδα, ένα ψάρι που έθρεψε γενιές και γενιές, γιορτάστηκε φέτος, παντρεύτηκε το Φιστίκι Φεστ (Καρκίνος με Σκορπιό, βλ προβλέψεις σε προηγούμενη ανάρτηση) και κατέφτασαν όλοι να πουν, να δείξουν πόσο νοιάζονται, να δώσουν παρουσία και να μετρηθούν, καθώς οι επίσημοι απουσιολόγοι του νησιού (τοπικά ΜΜΕ) ήταν παρόντα.
Τι καλά που περάσαμε όλοι σε τούτη τη γιορτή!
Τι χαρά! Μπράβο στη μαρίδα που φέτος ήρθε και θυσιάστηκε για να συσφίξουμε τις ψήφους μας …. ε! συγγνώμη, τις σχέσεις μας ως κοινωνία, εννοώ.
Και τι ωραία που τα ‘πε ο Πι. Πι. Και τι κρίμα που πέρυσι δεν είχε εκλογές …ε! συγγνώμη, μαρίδα εννοώ. Και πόσο ρε αδελφάκι μου, η παράδοση έπιασε τόπο και εκσυγχρονίστηκε.
Και τι καλά που κανένας δεν μίλησε για την υπεραλίευση του 54% των ειδών των ψαριών, ούτε για την επικείμενη κατάρρευση των αλιευμάτων (και της αλιείας) σε 30 περίπου χρόνια. Κι ούτε, δόξα τω θεώ, που έγινε αναφορά στους ψαράδες που αδειάζουν τις θάλασσες γιατί δεν ξέρουν κάτι άλλο να κάνουν και πρέπει να παλέψουν για το μεροκάματο με την επιβίωση της μαρίδας (ως είδος).
Μια μάχη χωρίς όρους και όρια, ούτε ανάμεσα στο ψάρι και τον ψαρά, ούτε ανάμεσα στους ψαράδες τους ίδιους αφού άλλο βάρκα, άλλο τράτα. Μια μάχη, μέχρι ενός (ψαρά και μαρίδας), χωρίς κανένας να μπορεί ανθρώπινα να μιλήσει και να πει στον ψαρά ότι, όταν πιάσει και την τελευταία μαρίδα θα πάψει να είναι ψαράς και θα γίνει κυνηγός χαμένων (ψαρο)θησαυρών, υπάλληλος γραφείου, πληρωμένος ψηφοφόρος, γονυπετής άνεργος, γλύφτης με μόνιμη κλίση μέσης στις 90 μοίρες - αλλιώς μοίρα δε θάχει ο άμοιρος!

Κι έτσι, όλοι περάσαμε καλά, μέχρι κι οι γάτες μου όταν γύρισα σπίτι. Για τις μαρίδες δεν είμαι σίγουρος, που κατέληξαν τυλιγμένες με pesto φιστικιού – όπως θα καταλήξει η αλιεία τυλιγμένη με pesto γεωργίας. Και τότε, τα χέρια μας θα είναι λεύτερα πια, μόνο να χειροκροτάνε και να ψηφίζουν κι οι μασέλες θα συνεχίζουν να μασάνε ανακλαστικά και για συναισθηματικούς λόγους.

Καρκίνος (Γιορτή της Μαρίδας) με Παρθένο (Φιστίκι Φεστ)

Κορακοζώιτοι και καλούς απογόνους (μαρίδες με τσόφλια που θα πωλούνται ωμά ή ψημένα σε σακουλάκια στο λιμάνι - κρατήστε μας ένα κιλό)
Τι λένε τα άστρα για το γάμο τους:
Τους ενώνει η αγάπη τους για την σιγουριά και την ασφάλεια. Ο Καρκίνος εκτιμάει την προσοχή που δείχνει ο Παρθένος στη λεπτομέρεια αλλά μισεί το επικριτικό του πνεύμα. Ο Παρθένος εκτιμάει την αφοσίωση και την ειλικρίνεια του Καρκίνου. Για να έχει επιτυχία η σχέση ο Παρθένος πρέπει να ξεπεράσει τον συντηρητισμό του και να γίνει πιο τρυφερός και εκδηλωτικός απέναντι στον Καρκίνο.

«Αυτοί μιλάν κι εγώ μαθαίνω πώς να ψηλαφίζω στο σκοτάδι»

Ξεκίνησαν να μιλάνε! Υποψήφιοι κυβερνήτες του μικρού νησιού, άρχοντες του χωριού, εξέχουσες προσωπικότητες, πρώτοι και καλύτεροι από εμάς. Για εμάς!
Η σεμνή τελετή της προεκλογικής περιόδου μας βρίσκει και πάλι να χειροκροτούμε: τα ίδια παλιά πρόσωπα, με νέα αμφίεση, ίδιο λόγο βαρετή επανάληψη ενός σήριαλ που δεν λέει να τελειώσει. Εκείνο του καθ’ έξιν δολοφόνου (serial killer) της ανάγκης να ζήσουμε ανθρώπινα, της ανάγκης που είναι δέντρο: αφήνουν μόνο τον κορμό και πάνω που πετάει τα βλαστάρια του κι αρχίζει να ρίχνει τον ίσκιο, έρχονται με τις εκλογές και τα ηλεκτρικά πριόνια τους κι αφήνουν πάλι, μόνο τον κορμό.
Και που να βολευτείς ρε φίλε σε τόσο λίγο ίσκιο, τέτοιο καλοκαίρι;
Κι άντε και πάλι θα μιλήσουν, όσα οφείλουν να πουν, θα τα πουν. Θα κάνουν την ανάγκη φιλοτιμία θα ψελλίσουν αμήχανα γενικόλογα για αρχές, αξίες και ήθος, θα βυθίσουν τις λέξεις λίγο πιο βαθιά στην ανυποληψία (τους) και θα παίξουν τον παραδοσιακό Αιγινήτικο "νεροπόλεμο".
Άρχισε νωρίς κι από νωρίς μιλάνε. Κι αρχίσαμε από νωρίς να μετράμε ποιος θα μας βολέψει καλύτερα, ποιος αγοράζει σε καλύτερες τιμές τις ψήφους μας.
Αυτοί μιλάνε χωρίς να λένε τίποτα και πυκνώνουν το σκοτάδι γύρω μας. Σκορπάνε υποσχέσεις σαν κέρματα μαζεμένα για τα κάλαντα: δίχως σκέψη, από υποχρέωση, μίζερα, μετρημένα, τσιγκούνικα, αδιάφορα.
Χειροκροτήστε, μήπως ξεφύγει καμιά σπίθα από τις κρουόμενες παλάμες σας κι έτσι μπορέσουμε να κοιταχτούμε, έστω μια στιγμή!
Αφιερωμένο εξαιρετικά.
Special thanks σε aeginaportal.gr & neaepohi.gr για τις φωτογραφίες.

Σκοπιμότητες

Η μακροβιότερη ανάρτηση στον ιστότοπο της Νέας Εποχής, είναι η είδηση πως ο Κουβέλης ετοιμάζεται να αποχωρήσει από τον Συνασπισμό। Έχει περάσει σχεδόν ενάμιση μήνας κι αυτό είναι ακόμα εκεί। Φαντάζομαι, πως μέχρι να βρεθούν κάποιοι στην Αίγινα να εκπροσωπήσουν το νέο κόμμα αυτό θα βρίσκεται εκεί।
Αν δεν βρεθεί κανείς, ο κ। Ντρης, μιας και είναι κομματικά άστεγος, θα μπορούσε να το εκπροσωπήσει, βγάζοντας μάλιστα ανακοίνωση στήριξης του Κουκούλη

ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ

Μια φωτογραφία από τα μέσα της 10ετίας του 1980. Η καλυτέρευση είχε ξεκινήσει από παλιά! Από τότε που πληρώναμε την εξυγίανση των προβληματικών εταιριών, όπως του Λάτση για παράδειγμα, που με τα λεφτά που πήρε αγόρασε ομόλογα του Ελληνικού δημοσίου, τα οποία του τα εξοφλήσαμε σήμερα με την πρώτη δόση του δάνειου που πήραμε EFG Bank είναι το σημερινό όνομα του Γιάννη Λάτση!
ΥΓ। Το σύνθημα είναι γραμμένο στα αγγλικά για να μπορεί να το διαβάζει και ο Γιωργάκης!