12.7.10

«Αυτοί μιλάν κι εγώ μαθαίνω πώς να ψηλαφίζω στο σκοτάδι»



Ξεκίνησαν να μιλάνε! Υποψήφιοι κυβερνήτες του μικρού νησιού, άρχοντες του χωριού, εξέχουσες προσωπικότητες, πρώτοι και καλύτεροι από εμάς. Για εμάς!
Η σεμνή τελετή της προεκλογικής περιόδου μας βρίσκει και πάλι να χειροκροτούμε: τα ίδια παλιά πρόσωπα, με νέα αμφίεση, ίδιο λόγο βαρετή επανάληψη ενός σήριαλ που δεν λέει να τελειώσει. Εκείνο του καθ’ έξιν δολοφόνου (serial killer) της ανάγκης να ζήσουμε ανθρώπινα, της ανάγκης που είναι δέντρο: αφήνουν μόνο τον κορμό και πάνω που πετάει τα βλαστάρια του κι αρχίζει να ρίχνει τον ίσκιο, έρχονται με τις εκλογές και τα ηλεκτρικά πριόνια τους κι αφήνουν πάλι, μόνο τον κορμό.
Και που να βολευτείς ρε φίλε σε τόσο λίγο ίσκιο, τέτοιο καλοκαίρι;
Κι άντε και πάλι θα μιλήσουν, όσα οφείλουν να πουν, θα τα πουν. Θα κάνουν την ανάγκη φιλοτιμία θα ψελλίσουν αμήχανα γενικόλογα για αρχές, αξίες και ήθος, θα βυθίσουν τις λέξεις λίγο πιο βαθιά στην ανυποληψία (τους) και θα παίξουν τον παραδοσιακό Αιγινήτικο "νεροπόλεμο".
Άρχισε νωρίς κι από νωρίς μιλάνε. Κι αρχίσαμε από νωρίς να μετράμε ποιος θα μας βολέψει καλύτερα, ποιος αγοράζει σε καλύτερες τιμές τις ψήφους μας.
Αυτοί μιλάνε χωρίς να λένε τίποτα και πυκνώνουν το σκοτάδι γύρω μας. Σκορπάνε υποσχέσεις σαν κέρματα μαζεμένα για τα κάλαντα: δίχως σκέψη, από υποχρέωση, μίζερα, μετρημένα, τσιγκούνικα, αδιάφορα.
Χειροκροτήστε, μήπως ξεφύγει καμιά σπίθα από τις κρουόμενες παλάμες σας κι έτσι μπορέσουμε να κοιταχτούμε, έστω μια στιγμή!
Αφιερωμένο εξαιρετικά.
Special thanks σε aeginaportal.gr & neaepohi.gr για τις φωτογραφίες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου