- Οι παράδοσεις πρέπει να παραμένουν ζωντανές, πάση θυσία!
- Γιατί μπαμπά, πρέπει να μένουν ζωντανές;
- Γιατί παιδί μου, τα πράγματα έχουν αλλάξει, η πραγματικότητα δεν μας αφήνει τον χώρο, τον χρόνο και τη διάθεση να φτιάξουμε νέες παραδόσεις που, θα καλύπτουν τις νέες μας ανάγκες… απλά πληρώνουμε και τις καλύπτουμε, αγοράζουμε την κάλυψη – όσοι έχουμε φράγκα. Μάλλον γι’ αυτό, οι παραδόσεις ακόμα και οι πιο ηλίθιες, ανεπίκαιρες, έστω και διαστρεβλωμένες, πρέπει να τηρούνται με θρησκευτική ευλάβεια.
- Μπαμπά, είναι μαλακία αυτό που λες.
- Δεν πειράζει παιδί μου κι αυτό παράδοση είναι και σκάσε τώρα γιατί μου χαλάς την ανάρτηση!
Οι παραδόσεις των παλαιότερων στο σήμερα είναι άχρηστες αλλά τις τηρούμε χωρίς ούτε να τις κρίνουμε, ούτε να τις κατανοούμε. Και δεν θα μπορούσαμε να τους κατανοούμε όταν προέρχονται από στιγμές της ανθρώπινης κοινωνίας που, άκουσον άκουσον, δεν ήταν ΟΛΑ ζήτημα αγοράς, δεν ήταν ΟΛΑ εμπορική – τουριστική – πολιτική -πολιτιστική διαδικασία εντυπωσιασμού και κατ' επέκταση φράγκων και εξουσίας.
Ωστόσο οι παραδόσεις, συνεχίζουν έστω και με άλλο όνομα να αναπαράγονται και σήμερα. Οι νέες παραδόσεις λοιπόν, λέγονται θεσμοί και είναι εκείνοι οι θεσμοί που είναι …μη θεσμοθετημένοι, ονομάζονται όμως θεσμοί επί τη εμφανίσει τους!
Τι σημαίνει τώρα όλο αυτό; Σημαίνει ότι όταν η παράδοση «Γιορτή της Μαρίδας» συναντά τον θεσμό «Φιστίκι Φεστ», τότε οι ουρανοί έχουν ανοίξει και βρέχουν ευτυχία και καλοτυχία πάνω από το ψαροχώρι – σκαφοχώρι (προσεχώς) – λουτροχώρι (κάποτε και ποτέ ξανά) της Σουβάλας.
Κάνοντας το μέλλον παρελθόν, ο μάντης Πι. Πι. (Πέτρος Πετρίτης – νέος, ωραίος, έξυπνος, σύγχρονος επιχειρηματίας, ενεργός πρόεδρος, τοπικός πολιτικός, και άλλα) είπε ότι, δεν έγινε πέρυσι η γιορτή της μαρίδας διότι δεν υπήρχε μαρίδα. Φέτος –δόξα να ‘χει ο γιαραμπής- οι αρσενικοί μάριδοι, δόξασαν τ' απανταχού αρσενικά κι η θάλασσα γέμισε μαρίδες, πρόθυμες να κολυμπήσουν στο καυτό λάδι των Σουβαλιώτικων τηγανιών.
Λύγισαν οι πλαστικές καρέκλες από το βάρος των πισινών, πρήστηκαν τα ποδάρια και οι γοφοί από το κούνημα των ξελαρυγγιασμένων αοιδών, τρικυμία έπιασε τη μασημένη μαρίδα που ταρακουνιόταν στη θάλασσα της μπύρας, του κρασιού και των γαστρικών υγρών.
Ας αφήσουμε όμως τις γλαφυρότητες! Το σημαντικό είναι ότι η παράδοση τηρήθηκε και η μαρίδα, ένα ψάρι που έθρεψε γενιές και γενιές, γιορτάστηκε φέτος, παντρεύτηκε το Φιστίκι Φεστ (Καρκίνος με Σκορπιό, βλ προβλέψεις σε προηγούμενη ανάρτηση) και κατέφτασαν όλοι να πουν, να δείξουν πόσο νοιάζονται, να δώσουν παρουσία και να μετρηθούν, καθώς οι επίσημοι απουσιολόγοι του νησιού (τοπικά ΜΜΕ) ήταν παρόντα.
Τι καλά που περάσαμε όλοι σε τούτη τη γιορτή!
Τι χαρά! Μπράβο στη μαρίδα που φέτος ήρθε και θυσιάστηκε για να συσφίξουμε τις ψήφους μας …. ε! συγγνώμη, τις σχέσεις μας ως κοινωνία, εννοώ.
Και τι ωραία που τα ‘πε ο Πι. Πι. Και τι κρίμα που πέρυσι δεν είχε εκλογές …ε! συγγνώμη, μαρίδα εννοώ. Και πόσο ρε αδελφάκι μου, η παράδοση έπιασε τόπο και εκσυγχρονίστηκε.
Και τι καλά που κανένας δεν μίλησε για την υπεραλίευση του 54% των ειδών των ψαριών, ούτε για την επικείμενη κατάρρευση των αλιευμάτων (και της αλιείας) σε 30 περίπου χρόνια. Κι ούτε, δόξα τω θεώ, που έγινε αναφορά στους ψαράδες που αδειάζουν τις θάλασσες γιατί δεν ξέρουν κάτι άλλο να κάνουν και πρέπει να παλέψουν για το μεροκάματο με την επιβίωση της μαρίδας (ως είδος).
Μια μάχη χωρίς όρους και όρια, ούτε ανάμεσα στο ψάρι και τον ψαρά, ούτε ανάμεσα στους ψαράδες τους ίδιους αφού άλλο βάρκα, άλλο τράτα. Μια μάχη, μέχρι ενός (ψαρά και μαρίδας), χωρίς κανένας να μπορεί ανθρώπινα να μιλήσει και να πει στον ψαρά ότι, όταν πιάσει και την τελευταία μαρίδα θα πάψει να είναι ψαράς και θα γίνει κυνηγός χαμένων (ψαρο)θησαυρών, υπάλληλος γραφείου, πληρωμένος ψηφοφόρος, γονυπετής άνεργος, γλύφτης με μόνιμη κλίση μέσης στις 90 μοίρες - αλλιώς μοίρα δε θάχει ο άμοιρος!
Κι έτσι, όλοι περάσαμε καλά, μέχρι κι οι γάτες μου όταν γύρισα σπίτι. Για τις μαρίδες δεν είμαι σίγουρος, που κατέληξαν τυλιγμένες με pesto φιστικιού – όπως θα καταλήξει η αλιεία τυλιγμένη με pesto γεωργίας. Και τότε, τα χέρια μας θα είναι λεύτερα πια, μόνο να χειροκροτάνε και να ψηφίζουν κι οι μασέλες θα συνεχίζουν να μασάνε ανακλαστικά και για συναισθηματικούς λόγους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου