Αγαπημένο μου ημερολόγιο
Χαζεύω τις εφημερίδες του νησιού και να σου πω ζηλεύω πολύ. Ξέρεις πολύ καλά ότι εδώ και χρόνια θέλω να γίνω κάποιος. Κάποιος που θα τον βλέπουν στο δρόμο και θα του μιλάνε και τον σέβονται και θα του βγάζουν το καπέλο. Κάποιος με κύρος. Σκεφτόμουν να γίνω πολιτικός ή τοπικός παράγοντας. Τελευταία όμως σκέφτομαι μήπως είναι καλύτερα να γίνω δημοσιογράφος. Ξέρεις ο πολιτικό και ο τοπικός παράγοντας πρέπει να χώσει πολλά φράγκα για να γίνει αξιοσέβαστος – τα οποία βέβαια τα παίρνει και με το παραπάνω αργότερα – αλλά εγώ, αγαπημένο μου ημερολόγιο, δεν έχω να κάνω τέτοια επένδυση. Έτσι είπα να γίνω δημοσιογράφος. Βρήκα κι έναν ωραίο τρόπο, έναν σίγουρο τρόπο να ξεκινήσω. Βγήκα λοιπόν την Κυριακή και άρχισα να παρατηρώ και να κρατάω απουσίες από την παραλία. Βέβαια εγώ δεν ξέρω πολλούς μόνο τους φίλους μου αλλά κι αυτοί είναι μια αρχή. Έτσι σημείωσα όλους τους φίλους μου σε δύο λίστες: μία λίστα έκανα με εκείνους που είδα στην παραλία και μία με όσους δεν είδα. Έστειλα την ανταπόκριση μου στις εφημερίδες του νησιού και … μάντεψε!
Αγαπημένο μου ημερολόγιο είμαι πολύ λυπημένος, κανένας δεν ενδιαφέρθηκε για τις λίστες μου. Γιατί; Φταίνε οι φίλοι μου; Εγώ τους είχα για σημαντικούς ανθρώπους μήπως δεν είναι; Τι είναι οι φίλοι μου αγαπημένο μου ημερολόγιο; Ανύπαρκτοι; Αόρατοι; Άχρηστοι; Αναλώσιμοι;
Φαίνεται πως δε θα γίνω ούτε δημοσιογράφος, αν δεν αλλάξω φίλους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου