Το τσίπουρο, ο μεζές, οι οικολοσυριζαίοι και η συνάντηση 2 ποιητών!

Σαράντα σβέρκοι βωδινοὶ μὲ λαδωμένες μπούκλες
σκεμπέδες, σταβροθόλωτοι καὶ βρώμιες ποδαροῦκλες
ξετσίπωτοι, ἀκαμάτηδες, τσιμπούρια καὶ κορέοι
ντυμένοι στὰ μαλάματα κ᾿ ἐπίσημοι κι ὡραῖοι. (Κ. Βάρναλης)

Συνάντηση έκαμαν αυτοί, ‘κολόγοι συριζαίοι
Κουκιά για να μετρήσουνε να γίνουνε ωραίοι
Παράγοντες να ψηφιστούν στις Αίγινας τις θέσεις
Και άποψη αν έχουνε εμένα να με χέσεις (CHElementes)

Κι έλεγα και σκεφτόμουν μην έχω κάνει κάπου λάθος; Μην έχουν δίκιο εκείνοι οι δυο που με μαλώσανε; Μην είναι Οικολόγοι & Σύριζα μαζί η μια κάποια λύση για το νησί, για τη χώρα, για την Ευρώπη, για τη Γή; Αν βάλουν -σκέφτηκα- οι Οικολόγοι την ευαισθησία τους και οι Συριζαίοι την πολιτική σκέψη, μήπως αυτό τελικά φτιάξει ένα νέο δυναμικό μείγμα; Υποτίθεται ότι αυτοί οι δύο είναι ότι πιο δυναμικό και πρωτοπόρο και ελπιδοφόρο έχει να επιδείξει η Ελληνική πολιτική σκηνή. Κι όπως σκεφτόμουν κι αναρωτιόμουν αν τους έχω αδικήσει και να πάρουν τουλάχιστον από τον φτωχό chelemente μία ακόμα ευκαιρία… παπ! κόβεται το ρεύμα!

Μ’ έπιασε πανικός. Δεν έβλεπα (τίποτα απολύτως στην αρχή), δεν άκουγα (τηλεόραση, ράδιο), δεν επικοινωνούσα (τηλέφωνο, η/υ νεκρά, το κινητό ψυχοραγούσε), πάνε τα πλυντήρια (πιάτα & ρούχα), πάει το ψυγείο (ολοσκότεινο και το άνοιγμα απαγορεύεται) «η ζωή μου καταρρέει» μονολογούσα και σήκωσα το κεφάλι στον ουρανό. Και να! Τα αστέρια! Πω ρε πούστη μου, πόσο καιρό είχα να δω τ’ αστέρια; Και τα μάτια μου συνήθισαν και βρήκα και κεριά. Κι άραξα στην βεράντα μου να χαζεύω αστέρια και σκιές και … κοίτα να δεις: όσο περνούσε η ώρα άκουγα από φωνές και συζητήσεις από τα διπλανά σπίτια, ακόμα κι από τις πιο πάνω γειτονιές. Γύρισε η καρδιά στην θέση της και η σκέψη στους οικολόγους – συριζαίους. Εδώ είναι η παλαίστρα της πολιτικής, εδώ θα τους δούμε: οι φυσικοί πόροι και η ενέργεια το ανθρώπινο μέτρο της καθημερινότητας μας. Στις 4- 5 μέρες διακοπής ήμουν σίγουρος ότι αυτή εδώ η διακοπή, θα μπορούσε να γίνει Η Διακοπή της Αίγινας, ένα σύμβολο, μια ιστορία - παράδειγμα για τους απανταχού αγωνιστές της πολιτικής οικολογίας και της αριστεράς. Κι αν αυτό μου φάνηκε κάποια στίγμη υπεραισιόδοξο, είχα τη σιγουριά ότι ήταν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να προκαλέσουν μια δημόσια κουβέντα μέσω κάθε προσφερόμενου μέσου (τοπικά ΜΜΕ, web sites, blogs, καφενεία) για την ενέργεια, την αυτονομία και την καθημερινότητα του ντόπιου. Βούτηρο στο ψωμί τους που λένε. Κι όχι μόνο δεν έχουμε γευτεί αυτό το βούτηρο αλλά σα να ξεραίνεται και το ψωμί!

Κι εντάξει! Ο chelementάκος είναι ένας λασπολόγος του καναπέ. Οι κοινωνικοί αγωνιστές του δρόμου, της αριστεράς και της οικολογίας που βρίσκονται; Σε ποιόν καφενέ με γεννήτρια τσάκιζαν τα τσίπουρα και πόσες δράσεις θα αναβάλλουν γιατί ο μεζές είναι νόστιμος; Από ποιόν να περιμένω προτάσεις, ν’ αναθαρρήσω; Από τους δεξιοπασόκους διεκδικητές της δημαρχίας που έχουν περιορίσει το λεξιλόγιο τους στις λέξεις «κέρδος», «διαχείριση», «ανάπτυξη»;
Τις προτάσεις σας σύντροφοι, την εισήγηση σας και τον δημόσιο διάλογο ζητάω.
Και σταματήστε να στέκεστε

Μὲς στὴν ὑπόγεια τὴν ταβέρνα,
μὲς σὲ καπνοὺς καὶ σὲ βρισιές,

Να σφίγγεστε ο ένας πάνω στον άλλο και να λέτε ότι

-Φταίει τὸ ζαβὸ τὸ ριζικό μας!
-Φταίει ὁ θεὸς ποὺ μᾶς μισεῖ!
-Φταίει τὸ κεφάλι τὸ κακό μας!
-Φταίει πρώτ᾿ ἀπ᾿ ὅλα τὸ κρασί!
«Ποιὸς φταίει; Ποιὸς φταίει;... κανένα στόμα
δὲν τὅβρε καὶ δὲν τὄπε ἀκόμα.

Ἔτσι, στὴν σκοτεινὴ ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί,
σὰν τὰ σκουλήκια κάθε φτέρνα
ὅπου μᾶς εὕρει, μᾶς πατεῖ:
δειλοί, μοιραῖοι κι ἄβουλοι ἀντάμα!
προσμένουμε, ἴσως, κάποιο θάμα!
(Κ. Βάρναλης – μια και τον πιάσαμε εξ’ αρχής του blog ας τον τιμήσουμε όσο πάει)