ξεκάθαρο προφίλ σε θολό τοπίο: μια εικόνα που προτείνει η νέα εποχή για τον συγχρονο πολιτικό άνδρα και αναμένεται να φορεθεί πολύ στις φετινές εκλογές |
Θεσμικός άρχων της Αίγινας, αξιωματούχος εκλεγμένος, φορέας δημοκρατίας, ένας πολιτικός άνδρας του νησιού. Με άποψη βαρύνουσα, χρήζουσα προσοχής και μελέτης. Τα λόγια του μετρημένα και προσεγμένα: κυρίες και κύριοι, ο αντιδήμαρχος Γιάννης Παπαδόπουλος, ο κύριος Γιάννης μας, ο δικός μας άνθρωπος, ο ένας από εμάς, σ’ ένα συγκλονιστικό πολιτικό άρθρο του που δημοσιεύεται στην νέα εποχή: http://www.neaepohi.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=2355:2010-07-31-21-41-09&catid=117:opinions&Itemid=354μας παραδίδει μαθήματα αλληλεγγύης και δημοκρατικότητας.
Τι λέει λοιπόν ο απόγονος του Περικλέους (βεβαίως, βεβαίως);
Αναφέρει κατ’ αρχήν περιπτώσεις όπου οι αγώνες κοινωνικών ομάδων δημιουργούν πρόβλημα σε άλλες κοινωνικές ομάδες: τα φορτηγά στους αγρότες, οι λιμενεργάτες στους επιχειρηματίες του τουρισμού, τα βυτιοφόρα στα εργοστάσια κλπ κλπ. Η μία κοινωνική ομάδα – σύμφωνα με τον δικό μας πολιτικό άνδρα- μάχεται, όπως μας τα λέει, εναντίον των άλλων κοινωνικών ομάδων! Οι περισσότερο θιγμένοι φαίνεται να είναι οι φουκαριάρηδες Ιάπωνες που ταξίδεψαν και δεν θα δουν τελικά την Ακρόπολη (χωρίς δουλειά, χωρίς ψωμί να ζήσω αλλά να με βρίζει ο Ιάπωνας; ε! πάει πολύ για το Ελληνικό μου φιλότιμο!).
Βρισκόμαστε σε έναν αδελφοκτόνο πόλεμο ανάμεσα σε επαγγελματίες και κοινωνικές ομάδες, λέει ο κύριος Γιάννης μας και το εξηγεί: με τις απεργίες και τις κινητοποιήσεις το κράτος δεν πιέζεται και τίποτα δεν αλλάζει και φέρνει τα παραδείγματα του ΟΛΠ, την άρση του καμποτάζ κλπ κλπ.
Άρα; Άρα η Ελληνική κοινωνία είναι διχασμένη και σε πόλεμο εξ’ αιτίας των κινητοποιήσεων και απεργιών οι οποίες είναι κατευθυνόμενες από «Αυτούς» που μας θέλουν διχασμένους. «Αυτοί» βεβαίως δεν έχουν πραγματική υπόσταση: είναι πάντα κάποιοι γνωστοί άγνωστοι, είναι «Αυτοί» που κλέβουν και δεν έχουν πρόσωπο και όνομα, μια μασονία, ένα είδος εξωγήινων που υπάρχουν εκεί έξω, πάνω και πέρα από την κοινωνία και τους κρατικούς μηχανισμούς, τις ταξικές διαφορές, πάντα έξω και πάνω από το ιερό σύστημα το οποίο, τι μας κάνει; Τη δουλειά του κάνει μωρέ, το θέμα είναι πόσο εμείς ως ξύπνιος λαός μπορούμε να ελιχθούμε και να πλασαριστούμε στην καλύτερη θέση. Ως λαός αλλά κυρίως ως άτομα!
Να συμπάσχουμε με τους άλλους, να συσπειρωθούμε να περισώσουμε ότι έχει απομείνει από τα εργατικά δικαιώματα, την οικονομία, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, λέει ο κύριος Γιάννης μας. Αλλά χωρίς αγώνες και κινητοποιήσεις, χωρίς αλληλεγγύη στους αγώνες των άλλων. Με άλλον τρόπο που να μη μας ξεβολεύει κι αυτός ο άλλος τρόπος που δεν μας ξεβολεύει, τελικά βολεύει γιατί δεν δημιουργεί συμμάχους. (Αναρωτιέμαι τι θα γινόταν αν όλοι αυτοί που αναφέρει ο αντιδήμαρχος μας, απεργούσαν συντονισμένα και ανυποχώρητα!). Κι αφού το κράτος θα νικήσει που θα νικήσει γιατί να ταλαιπωρούμαστε και να ιδρώνουμε τη φανέλα; Ας παίξουμε άμυνα με τα μάτια, μια πολιτικά ορθή άμυνα με διαδηλώσεις στα πεζοδρόμια και καθιστικές διαμαρτυρίες στα καφενεία (κι έτσι θα ενισχύσουμε και την αγαπημένη τάξη των ενασχολούμενων με τον καφέ, την μπύρα, τα περιοδικά και τους κατασκευαστές τάβλι).
Ο αντιδήμαρχος κύριος Γιάννης Παπαδόπουλος δεν κάνει κάτι άλλο από το να αναπαράγει τις «επίσημα πολιτικά ορθές» θέσεις, οι οποίες ευχαριστούν πολλούς και δυσαρεστούν –πρόσκαιρα- λίγους. Ουσιαστικά δεν λέει κάτι παραπάνω από το να προτρέπει την κοινωνία να ησυχάσει, να δεχθεί τη μοίρα της, να ασχοληθεί πως θα τη βολέψει. Ίσως να μην του έχει περάσει καν από το μυαλό η ιδέα μιας άλλης κοινωνίας όπου η έννοια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας δε θα υπάρχει ούτε στα λεξικά, γιατί θα αποτελεί εκ των ουκ άνευ δομικό υλικό της.
Κι όχι είδος σε εξαφάνιση!
Η προτεινόμενη συσπείρωση θολώνει το τοπίο γύρω από τον αντιδήμαρχο. Προβάλλει το προφίλ του υπεράνω, του ενωτικού στηριγμένο στη γενική έννοια της συσπείρωσης χωρίς να μπαίνει στον κόπο (επιμελώς;) να προτείνει τρόπους. Κάνει την πρόταση για να αποφύγει τις προτάσεις.
Ας μην θεωρήσει κανείς τούτη την ανάρτηση ως επίθεση στο πρόσωπο του κυρίου Γιάννη μας. Ο κύριος Γιάννης μας είναι ένας σύγχρονος πολιτικός που κάνει ό,τι πρέπει να κάνει: μπουρδολογεί χωρίς προτάσεις, χωρίς πολιτική κρίση, αποφεύγοντας τις κακοτοπιές των προτάσεων και προστατεύοντας το σύστημα που τον γαλούχησε και τον θρέφει, αποδεχόμενος ότι οι πολίτες δεν μπορούν να πάρουν την τύχη τους, στα χέρια τους. Δεν ξέρουν. Δεν καταλαβαίνουν. Δεν μπορούν. Κι αφού αυτό είναι ξεκάθαρο και αδιαπραγμάτευτο τότε μπορεί να παίξει την μπάλα που πρέπει: λίγο αριστερά, λίγο δεξιά, εκλογές έρχονται, δύσκολη και σημαντική η μάχη, να δείξουμε συμπόνια και ενωτική διάθεση αλλά κυρίως να φτιάξουμε την ομελέτα χωρίς να σπάσουμε αυγά και χαλάσουμε τις καρδιές μας.
Ξεκάθαρα πράγματα σε θολό τοπίο – όπως η φωτογραφία.
Υγ. ας μην προτρέξει καμιά «φίλη» μας σαν την (χ)Άλλη Όψη της Αίγινας να υιοθετήσουν κάποιο κομμάτι της κριτικής αυτής. Ας περιμένουν να διαβάσουν για το δικό τους ρόλο και μετά αν ακόμα θέλουν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου