Αγαπημένο μου ημερολόγιο, αυτή βδομάδα είναι πολύ παράξενη σε τούτη τη γωνιά της γης. Όλος ο κόσμος είναι υπ’ ατμόν και περιμένει. Ήρθε; Όχι ακόμα. Αχ! Πότε θα ‘ρθει; Δεν ξέρω την προηγούμενη φορά τέτοια ώρα ήταν εδώ. Τέτοια ακούς να συζητάνε στο νησί. Και όλο τον περιμένουν κοιτάνε δεξιά κοιτάνε αριστερά κοιτάνε και πάνω – φαίνεται ότι δεν ξέρουν από πού θα τους έρθει. Περιμένουν με μεγάλη αγωνία αλλά κανένας δεν ξέρει να περιγράψει τη μορφή που περιμένουν. Αναρωτιέμαι πως θα ξέρουν ότι ήρθε αφού δεν ξέρουν πως είναι;
Τελικά άκουσα τον κόσμο να μεταδίδει το νέο από στόμα σε στόμα: ήρθε! ήρθε! Τάκηηη, ήρθε! Μαρίαααα, ήρθε! Κοίταζα κι εγώ να δω που πάει ο κόσμος να πάω κι εγώ να δω την άφιξη. Κανένας δεν κουνιόταν αλλά όλοι φαίνονταν ανακουφισμένοι και σίγουροι ότι ήρθε. Κι έτσι δεν κατάλαβα τι έγινε.
Ξαφνικά το κλιματιστικό άρχισε να μου δροσίζει την πλάτη. Πριν παραδοθώ στην ανακουφιστική του πνοή κι έναν δροσερό ύπνο –νομίζω- ότι κατάλαβα: αυτό που ήρθε, αυτό που δεν φαινόταν αλλά όλοι το ήξεραν, ό,τι κι αν ήταν, ήταν μια πανίσχυρη θεότητα που μας επισκέφθηκε και ο κόσμος απλά ένοιωσε την πνοή του. Ελπίζω μόνο, να μην είναι χθόνια θεότητα και να την βγάλουμε καθαρή.
Α! έχουμε και διακοπές ρεύματος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου